Obecnie dużo mówi się o placebo – mianem tym określamy środek, który nie ma wartości farmakologicznej, ale jest podawany pacjentom w celach terapeutycznych. Wokół jednak często słyszymy lekceważące: „Ach, to tylko takie placebo”. Czy rzeczywiście „tylko”? Co sprawia, że środek, który nie powinien przynosić żadnych efektów, może być skuteczniejszy niż renomowany lek?
Istnieje wiele powodów tego zjawiska. Naszym zdaniem substancja służąca jako placebo jest „wyzwalaczem” różnorodnych podświadomych procesów, które między innymi stymulują organizm do regeneracji, co owocuje niewytłumaczalnym efektem leczniczym.
Działa już samo niekwestionowane przekonanie chorego, że podawany preparat jest skutecznym lekarstwem (mimo że tak naprawdę to placebo), które pomoże mu odzyskać zdrowie. Tak więc czy nie warto się zastanowić, jak można w inny sposób, być może jeszcze skuteczniejszy, wywoływać procesy regeneracji i samoleczenia?
Tak naprawdę działa tutaj silne przekonanie, oczekiwanie korzystnego efektu, czyli zależny od nas „wytwór” naszego umysłu. Widać więc, jak ogromny potencjał tkwi w naszym umyśle. Czy nie jest to ogromna motywacja, aby nauczyć się korzysta z jego zasobów i możliwości?
